22 Aralık 2009 Salı

İşsizlik....

Sabah 10,00... Gözün açılır, hatta belki 08.30'da açılmıştır ilk olarak ama umursamamışsındır. Yine umursamazsın, yapıcak acil bir şey mi var? Hımmm.. Sanmıyorum! O zaman uyumaya devam, hadi:)
İlk gün süper.
Kalkarsın acil bi durum yok, güzel güzel kahvaltı... Tek başına da değilsen daha bi mükemmel bak, alelacele aç karnına çıkmıyosun evden, kızarmış ekmekler mi dersin, tereyağı, ballar, reçeller mi dersin...

Güzeldir... Sonra kendine vakit ayırırsın, rahat rahat iş aramak, kafana göre ama... Eski işyerin gibi olcaksa olmasındır hiç...
Kitabını okursun zevkle, müziğin zaten hep yanıbaşında... Ne istersen yaparsın.. Gün senin, anlar senin, zaman senin...

Kaç gün peki????? Sonra bi mayışıklık gelmez mi insana? İş bulamama korkusu başladıkça bi agresiflik, böyle bi lanetlik, bi uyuzluk hali... Gelmez mi, hem de nasıl gelir.. Sabah uyanamaz olursun, miskin... yapmak istemezsin hiç bi şeyi...
Bi an önce bi iş bulsan da kurtulsan. Yalan mı? Herkes çalışıyodur etrafındaki, gündüz vakit geçmiyodur...
Kötü de olsa keşke bi işim.... diyecek hale gelirsin, aman sus!!!
.
.
.
Gider böyle...
En iyisi zamanın sürprizlerini bekleyelim bakalım...
Haydi zaman, ben hazırım...


Hiç yorum yok: