Şarkısı bile var oysa 9 - 6 yollarında... diye..Nerden çıktı bu 8.30 - 6.30 çalışma saatleri anlamadım. Hayatımız bu kadar yoğun tempo altındayken zaman geçip gittiğinde ve biz geriye baktığımızda geçmişten hatırlayacağımız en büyük anı yorgunluk olursa diye korkuyorum ben.
Yaşamak için çalışmıyor muyduk biz? Öyle başlamadık mı taa en başında? Ne ara değişti her şey de çalışmak için yaşar hale geldik. Yoğun çalışmaktan değil kastım... Yoğunluk iyidir. Ben her an çalışmaktan bahsediyorum.
Ki ben iyiyim yine de, mesaim uzamıyor en azından normal şartlarda. Gecelere kadar çalışanlarla, haftasonları heba olanlarla dolu etrafım.
Ne acı bir durum oysa. Hayatı kaçırıyoruz göz göre göre. Ve ben bundan çok korkuyorum. Bir gün söyleme ihtimalim olan keşkelerden ödüm kopuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder