17 Eylül 2010 Cuma

tanrım beni baştan yarat!!!

Üşengeç miyim yoksa gerçekten geçerli sebeplere mi sahibim bir türlü ayırt edemiyorum.

Böyle düşünüyorum bazen, diyorum ki neden bulamıyım, kendi tarzım için güzel kıyafetler bulabilirim ve hatta alabilirim. Ve hatta şirkete gelirken bile kendi tarzıma ilişkin daha şık, daha ciddi ama diyorum ya bana ait bir şeylerim olabilir.

Ama hep dilimde kalıyor. Bu ay sıkışığım kalsın diyip bırakıyorum, sonra kalıyo ya da güzel bir şey bulamıyorum. Ya da bu parayı buna mı vericem şimdi diyorum.

Hepsini geçtim, çünkü asıl neden ben alışveriş yapamıyorum! Çok zengin olmalıyım ve stil danışmanım olmalı bence… Mesela bizim kızlarla alışverişe gidiyorduk okuldayken, onlar bakarken ben bir şeyler bulup alabilyodum. Ellerinde gördüklerimden ya da geçip gittikleri yerlerden ya da onların “Küçük Hanfendi bak tam senin tarzın” dediklerinden…

Şimdi bir de son zamanlarda aldıklarıma bakıyorum, neredeyse hepsi “Alıyım yaa hiç bişeyim yok zaten” diyerek alıp kenara koyduklarımdan oluşuyo sadece.
İşe giydiklerim zaten hepten beter. Paspalım bildğin. Bi gün beni kenara çekip “Yavrucum kurumsal bir şirketiz, biraz daha ciddi ve şık giyinsen” diye uyaracaklar diye ödüm kopuyo resmen her gün.

Deve gibi boyumla topuklu ayakkabı da giyemiyorum zaten her gün babetlerle çıpır çıpır yürüyorum. Hani ayakkabı insana hava falan katar, böyle daha bi asil, ciddi vs.. görünürsün topuklularla. Ama yok ben hala lise öğrencisi gibi yere yapışık pabuçlarla dolanıyorum.

Ben tembelim. Ve alışveriş yapamıyorum. Ve oturup bu duruma resmen üzülüyorum. Hayatımda önemli bir yer kaplıyor son zamanlarda. Başka derdim yok galiba bu aralar:S

Şirkette kızları kesiyorum yaa, böyle “Aaa bak ne güzel olmuş, iyi kombinelemiş”, “Nerden aldı acaba, pahalıdır ama çok kaliteli duruyo”, “Dur bi yanımdan geçsin de ayakkabıları neymiş bi bakıyım” diye düşüncelerle geçiyor günümün %30’u. Öyle de çok kız var yani…
Sonra da yerimden kalkıp tuvalete gitmek bile istemiyorum. Gözlerimi kapatıp şık şıkıdım, süper alımlı, her gün darmadağınık topladığım saçlarımı açık bırakmış ve savururken hayal ediyorum kendimi. Öyle gidiyorum hayalimde tuvalete bile. Ne acı bi durumdayım gör.

Tez zamanda bir iyilik meleği çıkıp bana bir sürü kıyafet parası hediye etsin bile diyemiyorum. Diyorum ki “Ay ne salak kızsın” demesi pahasına bile olsa bana bi dolap dolusu mükemmel kıyafetler bulup alsın, bunu diliyorum…


PS: Hatta bi dolap diil, şu fotodaki gibi bi oda alsın versin bana. Bir de o odayı içeren bi ev. Evin garajında bir araba. İçinde birlikte yaşanılacak bir koca vs…

Hiç yorum yok: