Orta karar bi insan değilmişim bunu anladım. Kendim hakkımda düşündüm düşündüm çıkan sonuç bu.
- Bi film/dizi izliyorsam, kaptırıyorum kendimi öyle böyle değil ama. Sanırsın ki bi ben keşfetmişim, dizi beni anlatıyor, benim için yazılmış, ben ordaymışım da şevkle kendimi izliyormuşum hatta.
- Bi kitap okuyosam daha da beter. Bitirene kadar köpek gibi okuyorum, sonlarına doğru ben de bir panik, aman kitap bitiyo ne halt edicem bitirince, boşluğu nasıl doldurucam? Sanırsın ki dünyadaki tek kitap. Öyle kaptırıyorum kendimi, içindeymişim, ben de sayfalarla yaşıyormuşum gibi. Sayfa bitiyo, hoop ben depresyona giriyorum kısa süreli. Böyle gözümü kapatınca kitaptan parçalar görmek olsun, olayları gerçek sanıp, üzerinde düşünmek, şöyle olsaydı nasıl olurdu diye düşünmek olsun. Öyle gerçek hayata küsüyorum bir süreliğine.
- Moralim bozuldu diyelim. İşte dünyadan bir kopuş daha. Her şey kötü, her şey üzerime geliyordu zaten bu da oldu tamam artık, öliyim daha iyi modlarına giriyorum bir anda. Allah’ım hayat hiç mi iyi bir şey sunmaz insana, kurtar beni noolursun.
- Sonra mutlu da oluyorum ama. Küçük bir şey de olsa mutlu oldum mu bu defa da her şey güllük gülistanlık, kahkahalar atıyım ben sürekli, görsünler insanlar yaa ne kadar da mutluyum. Hayat böyle bir şey, güldüğümüz kadar varız. Ha sorsalar koca apartmandaki pencere pervazındaki kıymık kadar hayatımdaki yeri. Ama gör bi beni dersin ki almışlar bir ev vermişler İstanbul’un merkezinden, kurtarmışlar beni Beylikdüzü’nden.
De işte sanma ki uzun sürüyo, sevgilim yazdığım mesaja istediğim tepkiyi vermesin anında yıllarca Beylikdüzü’nde hapis kalacakmış halet-i ruhiyesine bürünebiliyorum.
Yoruluyorum. Yoruyorum da. Ama insanların tepkilerinin orta karar olmasını anlayamıyorum. Üzüntü ne kadar dipteyse mutluluk o kadar yüksekte olmalı bence, ne olduğu değil, senin nasıl hissettiğin önemli.
Doğrusunun bu olduğuna karar verdim yok. Şimdi bi kitap okuyorsam ve tutkuyla okumuyorsam ne diye okuyorum ki? İzlediğim dizi bende gerçek bir etki yaratmıyıcaksa çekilmesinin amacı ne? Ben de çekerim. Kimse izlemez o ayrı. O ayrı değil aslında ana fikir o. Sen beni içine çekiceksin ki ben seni izliyicem, beceremiyorsam ben de film çekiyim demiyicem.
- Bi film/dizi izliyorsam, kaptırıyorum kendimi öyle böyle değil ama. Sanırsın ki bi ben keşfetmişim, dizi beni anlatıyor, benim için yazılmış, ben ordaymışım da şevkle kendimi izliyormuşum hatta.
- Bi kitap okuyosam daha da beter. Bitirene kadar köpek gibi okuyorum, sonlarına doğru ben de bir panik, aman kitap bitiyo ne halt edicem bitirince, boşluğu nasıl doldurucam? Sanırsın ki dünyadaki tek kitap. Öyle kaptırıyorum kendimi, içindeymişim, ben de sayfalarla yaşıyormuşum gibi. Sayfa bitiyo, hoop ben depresyona giriyorum kısa süreli. Böyle gözümü kapatınca kitaptan parçalar görmek olsun, olayları gerçek sanıp, üzerinde düşünmek, şöyle olsaydı nasıl olurdu diye düşünmek olsun. Öyle gerçek hayata küsüyorum bir süreliğine.
- Moralim bozuldu diyelim. İşte dünyadan bir kopuş daha. Her şey kötü, her şey üzerime geliyordu zaten bu da oldu tamam artık, öliyim daha iyi modlarına giriyorum bir anda. Allah’ım hayat hiç mi iyi bir şey sunmaz insana, kurtar beni noolursun.
- Sonra mutlu da oluyorum ama. Küçük bir şey de olsa mutlu oldum mu bu defa da her şey güllük gülistanlık, kahkahalar atıyım ben sürekli, görsünler insanlar yaa ne kadar da mutluyum. Hayat böyle bir şey, güldüğümüz kadar varız. Ha sorsalar koca apartmandaki pencere pervazındaki kıymık kadar hayatımdaki yeri. Ama gör bi beni dersin ki almışlar bir ev vermişler İstanbul’un merkezinden, kurtarmışlar beni Beylikdüzü’nden.
De işte sanma ki uzun sürüyo, sevgilim yazdığım mesaja istediğim tepkiyi vermesin anında yıllarca Beylikdüzü’nde hapis kalacakmış halet-i ruhiyesine bürünebiliyorum.
Yoruluyorum. Yoruyorum da. Ama insanların tepkilerinin orta karar olmasını anlayamıyorum. Üzüntü ne kadar dipteyse mutluluk o kadar yüksekte olmalı bence, ne olduğu değil, senin nasıl hissettiğin önemli.
Doğrusunun bu olduğuna karar verdim yok. Şimdi bi kitap okuyorsam ve tutkuyla okumuyorsam ne diye okuyorum ki? İzlediğim dizi bende gerçek bir etki yaratmıyıcaksa çekilmesinin amacı ne? Ben de çekerim. Kimse izlemez o ayrı. O ayrı değil aslında ana fikir o. Sen beni içine çekiceksin ki ben seni izliyicem, beceremiyorsam ben de film çekiyim demiyicem.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder